Tuval - Deniz Aştı - Cinius Yayınları

Bunun sırrı şu resimde ama ondan da öte resmettiği imgede olmalıydı. Neydi bu resmettiği? ilk çizdiği adamın koluna girmiş iki yapılı adam vardı. Yapılılar ama berikinden uzun değillerdi. Sağlı sollu kavramışlardı adamı, özgür bir insanın iradesiyle yapma hülyası içinde olacağı her bir şeyi engellemek üzere ant içmişlerdi adeta. Silindir şapkalar vardı başlarında. Dizlerine kadar uzanan fraklar giymişlerdi ve siyah boyayla çizdiği tuvalinde gösterememiş olsa da biliyordu ki soluk yüzlülerdi. Aklına gelen cümleyle gülümsedi.
Frak giymiş, soluk yüzlü ve şişman kimselerdi.
Hatırlamıştı.
Yerlerinden oynatılmaz gibi duran silindir şapkalar vardı başlarında. Sevinçle ellerini çırptı ve zıplayıp yere gürültüyle çökerken haykırdı: Kafka!
Bu kimseler şu infazcı baylar ve ortadaki de zavallı K.dan başkası değildi. Niye resmetmişti peki bunu? Nereden esmişti böyle aklına? Daha kendi sorusunu yanıtlamadan resimde bir şeyin daha eksik olduğu düşüncesine kapıldı.
Gölge!
Ve daha K.nın gölgesini çizerken kafasında tüm taşlar yerine oturmuştu. Bu imgenin aklına takılmasının ve yaratılışının her safhasında onu böyle heyecanlandırmasının nedeni, kendi varlığını bir düzlem üzerinde somutlaştırmasından başka bir şey değildi.